بسم الله الرحمن الرحیم
سلام دوستان
مادرم بدنش رو رها کرد و رفت
مهمانش کنید به صلواتی و فاتحه ای
بد به حال ما، به خاطر جای خالیش در کنارمون.
خوش به حال اون، که رفته یک جای بهتر ... روى انّه تعالى أوحى إلى داود علیه‌السلام: «یا داود، لو یعلم المدبرون عنی کیف انتظاری لهم و رفقی بهم و شوقی إلى ترک معاصیهم، لماتوا شوقا إلیّ و تقطعت أوصالهم من محبّتی. یا داود هذه إرادتی فی المدبرین، فکیف بالمقبلین إلی.»
بسم الله.
امیرسجاد راست میگه. حداقل بعد کرونا که یه مدت درگیر کشیک کرونایی شدم فهمیدم چقدر حرف زدن راحته و کارکردن سخت. دو تا نماز آدم که وسط فشار کار قضا بشه و چنتا تصمیم سرنوشت ساز که به آدم محول بشه تازه میفهمه چقدر الکی حرف زده یه عمر. علی الحساب خودتون بخونید من حرف بیشتری ندارم (کلیک کنید)
بسم الله.
گوشی موبایل کنار دستم بود و اینستاگرام برای خودش به روز میشد. ناگهان صدای آهنگی بلند شد. با تعجب با خود گفتم:" عه، بابا اینجاست؟" که یک دفعه جا خوردم که نه ! آهنگی که در پست اینستاگرامی داره پخش میشه، آهنگ زنگ موبایل باباست.
چند دقیقه اس که دارم 30 ثانیه آهنگ رو گوش میدم.
پشت سر هم.
بی وقفه.
انگار بعد از بیست و چند سال، تازه برای اولین باره که دلم برای بابا تنگ شده ! خیلی. خیلی خیلی !
امشب چِم شده؟ :/
+ امشب یه پست دیگه هم نوشتم، این یکی براتون ستاره اومده، اون یکی رو هم بخونید :دی
++ الان از اتاق بغلی میان میگن تو رو خدا این آهنگ رو عوض کن، زخمی مون کردی :))
بسم الله.
خیلی اصالت خاصی برای شب یلدا قائل نبوده و نیستم. یه شبیه مثل بقیه شبا دیگه!
اما امشب عرفان کماکان بیمارستانه و فکر کنم 72 ساعت که هیچی، رکورد 96 ساعت کشیک پشت سر هم رو داره می زنه!
حسین هم که از راه اومد یه دفعه گفت: یکی از بچه ها گفته امشب برم خونه شون دور هم باشیم. ممکنه شب نیام. شایدم بیام. اما منتظرم نباش
منی که به تنهایی عادت کرده بودم انگار دلم هُرّی ریخت. حس کردم امشب چقدر تنهام !
دلم گرفته، یکی بیاد بازش کنه :)
+ برای یه سری مشکلات، با امیرسجاد مشورت کردم و گفتم به نظرت برم پیش حاج آقا؟ ( استاد اخلاقی که مدت ها می رفتیم پیشش). گفت اگه فکر می کنی می تونه کمک کنه برو.
به طور اتفاقی حاج آقا امروز یه پیام توی واتساپ بهم داد که لینک خبری بود مبنی بر انتشار کتاب جدیدشون (مخاطب عام فرستاده بودن، اختصاصی من نبود). سلام کردم و تبریکات گفتم. بعدش یه صوت فرستادن و گفتن هزینه ها این ها هست و کارهای پیش رو این ها ( یجورایی گزارش کار دادن). و مجددا مخاطب عام بود و اختصاصی من نبود. من نمی دونستم چجوری جواب بدم که بی ادبی نکرده باشم، مثلا بگم: چشم، من ماهیانه دارم بنیاد کمک می کنم. یا مثلا دوباره تکرار کنم: سلام خدا قوت. یا ... اما چیزی نفرستادم. یک ساعت بعد پیام دادن با این لحن که "سلام بر کسی که جواب سلام می دهد" و...
خیلی احساس بدهکاری خاصی بهم دست داد ! ( یه باره دیگه هم همچین برخوردی کرده بودن)
تو دلم گفتم استاد اخلاق ما رو باش؛ ولمون کن !
