بسم الله الرحمن الرحیم
یک.
مامان میگفتن ایشالا سفارت کشور های اروپایی ببینمتون! خاله هم تا فهمید گفت اه، کشور قحط بود @-/
16 دسامبر مصادفه با سالروز استقلال بنگلادش. خیلی اصرار کرد و از اونجایی که همسفر و حانیه هم بودن، سه نفری توی جشن شون شرکت کردیم. مراسم توی سفارتشون بود. فیلم و سخنرانی و شعر و آهنگ و حماسه و خنده و رقص و بقیه چیزا. و البته حلال فود :) همسفر پرسید اینا مسلمونن؟
اولین بار سر کلاس روش های اطلاع رسانی دیدمش. تا کلاس میخواست شروع بشه اذان شده بود دیگه. گفتم بریم نماز و بیایم. رفتیم وضو بگیریم دیدم از روی جوراب مسح کشید! گفتم اینم حتما یه نوعشه دیگه، یکی حد و حدود خودش رو برای حجاب می پسنده، یکی دیگه حدود خودش رو برای وضو! اما وقتی رفتیم توی نمازخونه و دیدم بدون مهر و با دست های بسته نماز خوند، تازه دوزاری ام افتاد! خودش می گفت بیش از 95% کشورشون مسلمون هستن.
یک هفته یادش رفته بود غذا رزرو کنه، می رفتم سلف و غذای خودم رو براش می آوردم. حبّاً لفاطمه. دیگه دوستی مون شروع شده بود. توی یادگیری زبان فارسی یکم کمکش می کردم (و می کنم). قرار شد اونم به من بنگلایی یاد بده :)))
یکی از این روزا بود که گفت you are my best friend. Of course in iran ! و من قند توی دلم آب شده بود که چقدر خوب که محبت حضرت زهرا توی دلش کاشته شده.
غذاهای ما رو میگفت بی مزه. میگفت بر میداره میره خونه کلی نمک فلفل بهش میزنه تا بتونه بخوره ! از اون طرف غذای جشن شون به مذاق همسفر خوش نیومد. اما خب من همه چیز خوارم ! از اول تا اخرش هم هی بهم میگفت از همسرت عذرخواهی کن که شام دیر شد و طبق برنامه نشد. شب خوبی بود. یه دوست خوب به جمع دوستای سنی م اضافه شد. از نوع بنگلادشی اش!
حبّاً لفاطمه.
فک کنم حانیه در کل تاریخ سفارت بنگلادش تنها بچه ایه که توی سفارتشون پوشکش عوض شده :)
سلام
چفدر جالب
جهت آخر متن تون (لبخند )
حداقل یه عکس میگرفتید تا براش یاد گاری بمونه.
خداوند حانیه براتون حفظ کنه.ان شالله،خداوند بهتون شش جین عنایت کنه