بسم الله.


الان که دارم میرم سمت اصفهان، احساس دلتنگی میکنم برای همسفر و حانیه. خوشحالم که دارم برمیگردم و میبینمشون. این چند وقته این حس رو کمتر تجربه میکنم و بابت این قضیه ناراحتم.


خلق پایینم کمی برطرف شده. شاید به خاطر اینه که این چند روزی که تهران بودم مثل چی کار کردم و مشغول بودم و الان یه احساس مزخرف و کاذب سودمند بودن دارم میکنم و ثمره ش شده خوش اخلاقیم!


و البته احتمالا وقتی برگردم اصفهان و دوباره برنامه هام بهم بریزه و کلمه ای نتونم درس بخونم، همون آدم بداخلاق قبلی بشم!


توصیه ای به خانم ها: مخصوصا تو این دوران کردنا و تعطیلی برنامه ها، اگه همسرتون الان خونه نشین شده دو ساعت هم که شده بهش بگید به کارای خودش برسه. اصلن هولش بدید توی اتاق و در رو ببندید روش. این "احساس سودمند بودن"  نتیجه ش برمیگرده توی زندگی خودتون


توصیه ای به آقایون: همون توصیه به خانم ها :) والا اونا هم آدمن!


بلیط اتوبوس هم گرون شده دوباره. مرگ بر گرانی!

مگه حالا که بایدن اومده نباید اونچنان رونق اقتصادی ایجاد شه و همه چی ارزون شه؟