بسم الله الرحمن الرحیم
در یک مرکز دولتی رفته بودیم دندان پزشکی، توی نوبت که بودیم یک آقایی اومد گفت اومدم معاینه بشم. 12 تومن داد رفت داخل و اومد. پرستار گفت 10 تومن بدید یه عکس باید بگیرید.
گفت میشه دکتر یه نسخه بنویسن برم؟ پرستار گفت نه، باید تکلیف دندون تون معلوم شه. رفت عکس گرفت و اومد بیرون. پرستار گفت باید عصب کشی بشه. هزینه ش 580 تومنه.
مرد 40-50 ساله گفت کارگرم و مستاجر و فعلا هم کارها خوابیده. مقدور نیست برام.
پرستار فکری کرد و گفت من می تونم توسط کد پرسنلی، تخفیفی که مال خودم هست رو بهتون بدم و شما 480 بدید.
گفت نمی تونم.
پرستار پرسید چقدر می تونید؟
گفت 10 تومن دیگه توی جیبمه برای این کار.
پرستار داشت فکر می کرد که چکار کنه ... که مرد گفت بی زحمت به دکتر بگین یه دارو برام بنویسه، شبا خیلی درد دارم. دارو رو بگیرم و برم.
پرستار رفت داخل و اومد و پچ پچی کرد و ...
مرد رفت داخل و عصب کشی کرد.
بدون اینکه کسی بفهمه و مریض هم شرمنده بشه، پرستار هزینه رو از خودش داده بود.
580 تومن برای دندونی که درد می کنه و بازدهی زندگی کارگر رو مختل کرده.
580 تومنی که نداره بده.
تا کی می تونست با مسکن دردش رو ساکت کنه؟
احتمالا گزینه ی بعدیش به جای 580 تومن عصب کشی، 70 تومن دندون کشی بود.
آه ...
پرستاره چند تا کارگر رو اینطوری می تونه راه بندازه؟ مگه خودش چقدر درامد داره؟
آه ...
قال علیه السلام:" آه اسمٌ من اسماء الله"
